Rokoko — komfortowa elegancja z XVIII wieku

Rokoko to dość prosty w zapamiętaniu styl, który wielu przyprawił o zawrót głowy. Bynajmniej nie tylko z powodu jego pompatyczności, ale też dość kosztownej aranżacji. Wstrzymajmy się jednak z oceną cech następcy barokowego przepychu, a poznajmy bliżej jego historię, która pozwoli zrozumieć nurt i oddać się mu w całości.

Słów kilka o historii stylu…

Sama nazwa stylu pochodzi z połączenia prawdopodobnie portugalskiego słowa „barocco” (barok) z francuskim słowem „rocaille” (element dekoracyjny przypominający muszlę). Co ma jedno wspólnego z drugim? Ot cała historia zaczyna się we Francji, w XVIII wieku, a mianowicie w roku 1720. Swoje rządy absolutne skończył wówczas Ludwik XIV Wielki, zwany Królem Słońce. Był on zwolennikiem obfitości i monumentalności, dlatego wnętrza stylizowane były właśnie w tym kierunku. Do czasu.

Pielęgnowany przez Ludwika XIV barok zaczął nudzić francuskich twórców, dlatego zaczęto odświeżać styl. Wnętrzom dodano lekkości, kameralności i swobody. Taki nurt został zaakceptowany przez następnego władcę, Ludwika XV, a tym samym był rozwijany zarówno w sferze architektonicznej, jak i malarskiej. We wnętrzach zaczęły pojawiać się kwiaty, a także motywy chińskie oraz japońskie.

Podstawowe cechy stylu rokoko...

Jasne kolory — biel zdecydowanie dominuje we wnętrzach rokoko, co ma na celu stworzyć kontrast dla złotych dekoracji. Zdarzają się jednak pomieszczenia ze ścianami zachowanymi w pastelowej kolorystyce.

Eleganckie meble — eliminując przepych, nie zrezygnowano z bogato wykończonych mebli, które z reguły zdobiły królewskie dwory. Były więc wykonane najczęściej ze szlachetnego, rzeźbionego drewna. Charakterystyczną cechą mebli rokokowych są finezyjne łuki na nóżkach stolików, krzeseł czy foteli.

Liczne dekoracje — w pomieszczeniach przede wszystkim nie mogło zabraknąć żłobionych ram. Były one wokół zdjęć, obrazów i innych dekoracji ściennych. Wieszano wiele luster, które nie tylko uatrakcyjniały wnętrze, ale też optycznie je powiększały. Styl łączy się z elementami orientalnymi, dlatego wielokrotnie można spotkać florystyczne ornamenty, a na malowidłach często widniały ogrody, dworskie sceny zabaw czy rozbawione towarzystwo. Stawiano również rzeźby, kominki i wazony z kwiatami.

Zasłony i firany na oknach — dekoracje okienne były zarazem proste i eleganckie. Zazwyczaj umieszczano na nich motywy kwiatowe. Sam materiał sprawiał wrażenie pogniecionego, dlatego że był odpowiednio umarszczony. Okna były bardzo wysokie i w dość ciekawy sposób profilowane, zazwyczaj owalne.

Zdobiony sufit i podłoga — w rokokowym stylu nie mógł się znaleźć nieozdobiony fragment wnętrza. Również sufit był dekorowany za pomocą różnego rodzaju sztukaterii, obrazów i fresków. Z kolei podłoga wykonywana była m.in. z drewna lub płytek ceramicznych — była błyszcząca i w wielu przypadkach przedstawiała różne wzory, a nawet obrazy.

Oświetlenie — we wnętrzach było bardzo jasno. Zasługą tego były nie tylko duże okna, ale też olbrzymie żyrandole. Francuscy twórcy byli fanami świeczników i kryształów, które jednocześnie nadawały pomieszczeniu przytulności i czyniły je jeszcze bardziej luksusowym. Świeczki oraz świeczniki stawiane były na stołach, a także wieszane na ścianach. Dzięki wielu lustrom, wewnątrz było jeszcze jaśniej.

Rokoko we współczesnych domach...

Mimo że styl rokoko jest współcześnie wypychany przez minimalistyczne wnętrza, to wciąż w wielu domach można go spotkać. Aranżacja jednak nieco różni się od tej z XVIII wieku, dlatego że z reguły łączy się z nowoczesnymi lub klasycznymi rozwiązaniami. Właściciele domów decydują się jedynie częściowo wykorzystać styl rokokowy, kupując na przykład charakterystycznie profilowane meble czy naklejając rokokowe tapety.

Współcześnie zaaranżowane wnętrze w stylu częściowo rokokowym nie jest drogie ani zbyt trudne. Oto kilka porad:

• Nie trzeba kupować specjalnych firan czy zasłon, gdyż wystarczy zmarszczyć nawet lekką tkaninę, spiąć ją klipsem i efekt rokokowych dekoracji okiennych jest gotowy.

• Nie ma konieczności malowania ścian na biało, dlatego że w wielu wnętrzach można stworzyć styl rokoko nawet z błękitnej, żółtej czy jasnozielonej kolorystyki.

• Dekoracje nie muszą być bardzo drogie. Szlachetne drewno można dobrze zastąpić na przykład tworzywem w złotym kolorze.

• Zamiast doczepiać dziesiątki żłobionych elementów na ścianę, znacznie łatwiej i taniej kupić gotową tapetę. Wizualnie będzie prezentować się bardzo podobnie.

• Łączenia między ścianą a podłogą można ozdobić specjalnymi listwami przypodłogowymi — ten temat warto nieco rozszerzyć.

Listwy przypodłogowe MDF mogą być tworzone pod różne style, a jednym z nich jest właśnie rokoko. Na takich listwach umieszczane są różne zdobienia, w wielu przypadkach kwiatowe (głównie z zasadą nurtu), choć nie tylko. Do wnętrz dobrze jest dobrać białe listwy, które będą dobrze współgrać z innymi jasnymi barwami lub postawić na brąz albo złoto, by dodać więcej przepychu. Listwy przypodłogowe poleca się wybrać nie tylko dlatego, żeby uatrakcyjnić wnętrze, ale też by móc schować pod nimi wszelkie kable, które mogłyby niezbyt dobrze komponować się z XVIII wiecznym wnętrzem.

Wbrew pozorom styl rokoko nie jest dedykowany wyłącznie osobom, które dysponują ogromnymi zamkami czy hotelami. Bynajmniej. W ten sposób bardzo rzadko aranżuje się duże powierzchnie, a znacznie częściej małe pokoje. Idealnie nadaje się na korytarz, sypialnię czy mały kącik przy kominku. Warto wypróbować taki styl w swoim domu i poczuć komfort i elegancję z czasów rządów Ludwika XV.